W ubiegłym roku minęła 85. rocznica urodzin nieżyjącej już dzisiaj poetki ludowej Emilii Szczygieł z d. Świergul. Urodziła się w Gorzycach w 1927 r. Wczesna śmierć matki, później ojca w czasie okupacji niemieckiej, miały duży wpływ na jej dalsze życie. Wychowywała się u rodziny ojca we Wrzawach. Niemniej Gorzyce pozostały w jej pamięci do końca.
Była autorką wielu wierszy i inscenizacji do widowisk opartych na tradycjach ludowych. Zachowana część jej dorobku została opublikowana w 2012 r. w zbiorze wierszy „Moja ścieżka pośród pól”.Poezja Emilii Szczygieł dotyka naszego codziennego życia. Towarzyszy nam w wielu prostych czynnościach.
.Mówi o pracy, dzieciach, trudzie matek i kobiet, o miłości, przywiązaniu, różnych radościach. Pisała dużo okolicznościowych utworów nawiązujących do aktualnych wydarzeń z życia wsi; ukazywała jej naturalne piękno. Wykonywano je, jako dzieła sceniczne, piosenki, wiersze.
Jej poezja, którą moglibyśmy nazwać ludową, ma w dużej mierze bardzo osobisty charakter. Jest to też na pewno poezja uniwersalna, ogólnoludzka, odnosząca się do wartości humanistycznych drogich każdemu człowiekowi.
Była poetką, której talent miał charakter samorodny. Zmarła w 2011 r.
Poniżej prezentujemy jej być może ostatni wiersz, jaki napisała a który zachował się w rękopisie i nie był dotychczas nigdzie publikowany. Autorka nie nadała mu tytułu.
***
Wiosko moja Gorzyce, wiosko moja rodzinna
Kiedy ja byłam dzieckiem, wtedy ty byłaś inna
Nie byłaś taka ładna, dziś jesteś ładniejsza
Ale w oczach dziecka byłaś najpiękniejsza
Słodyczy ci dodawał uśmiech każdej matki
A uroku w malwach strzechą kryte chatki
Które wiązał z sobą gościniec szeroki
Z czasem się zwężając, lub rozchodząc na boki
Tworząc niby ulice, biegnące hen w pola
Gdzie pługiem zaorana czarna chłopska rola
Chłopska – bo chociaż i ulica jedna pańską zwana
To ja już w Gorzycach nie pamiętam „Pana”
I dworu nie pamiętam – ulica została
Którą kamienista droga przecinała
Oddzielając od wioski kościółek drewniany
Zostawiając wioskę u cmentarnej bramy
Turkot żelaznych wozów z sobą unosiła
I gdzieś za horyzontem sama się gubiła
A nad wioską kościelna wieża górowała
Tak jakby cel życia ludziom wskazać chciała
Że ze wszystkich dróg ziemskich, to jedyna droga
Która przez pracę ludzi prowadzi do Boga
Ktoś biedny czy bogaty, zawsze rozmodlony
Klękał w pracy na roli, gdy dzwoniły dzwony
Odmawiał Anioł Pański pobożnie i szczerze
I wyuczone przez matkę rodzinne pacierze
Na placu kościelnym murowana dzwonnica
Stała bardzo ważna, niczym wiejska strażnica
Bo jak się paliły domy pod strzechami
Na głos dzwonu ludzie śpieszyli z wiadrami
Woda w całej wiosce dosyć blisko
Bo wieś okrążało rzeczne rozlewisko
Czasem też strażacy końmi dojechali
To ludzie już pożar prawie dogaszali
W Gorzycach pożary bardzo częste były
Może do nazwy wioski tym się przyczyniły
Już w latach dwudziestych wieku ubiegłego
Doszło do pożaru bardzo rozległego
W niedzielę, gdy ludzie kazania słuchali
Z chóru organista krzyknął – wieś się pali
Na ratunek wioski ludzie się rzucili
A ksiądz z organistą sumę ukończyli
I za ludźmi przyszli wiosce na obronę
Dzięki księdzu wiatr się skręcił w inną stronę
Bo kiedy wiatr dmuchał i ogień przenosił
Ksiądz o ślubny fartuch gosposię poprosił
Gdy machał fartuchem, choć ogień był blisko
Cudem się odwrócił wiatr na spalenisko
Tam, gdzie straż pożarna już go dogasiła
I tym samym resztę wioski ocaliła
Znów kościelne dzwony tak się rozdzwoniły
Że ludzi przy pożarze znowu wystraszyły
Rozdźwięk ponad wioską rozległ się dość spory
Do kościoła wzywając wiernych na nieszpory
Długo o zdarzeniu tym ludzie mówili
A historię z fartuchem w legendę złożyli
Panny młode fartuchy w kufry pochowały
Aby przed pożarem czymś się bronić miały
Kiedyś nasza babcia nam o tym mówiła
Bo ona naocznym świadkiem tego była
I fartuch swój ślubny księdzu podawała
Za uratowanie swego gospodarstwa
- Bogu dziękowała !
Opr. Waldemar Prarat
TŁUMACZ JĘZYKA MIGOWEGO W URZĘDZIE GMINY
Osoby niesłyszące przy załatwianiu administracyjnych spraw mogą skorzystać z pomocy tłumacza migowego.
Wystarczy zgłosić chęć skorzystania z tej usługi 3 dni przed planowaną wizytą w Urzędzie Gminy osobiście lub korzystając z pomocy osoby trzeciej dzwoniąc pod numer (15) 8362 075, a także wysyłając faks pod numer (15) 8362 209 oraz e-maila na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.